آمبروکسول (Ambroxol) یک عامل خلط آور می باشد که در اواخر سال 1960 توسط بوهرینگر-اینگلهایم توسعه داده شد و در سال 1978 تجاری سازی شد. از آن برای درمان بیماری های ریوی با پاک کردن مخاط از ریه استفاده می شود. این ماده تحت نام های تجاری مختلف در بازار عرضه می شود و اغلب در ساخت شربت های ضد سرفه استفاده می شود.
در اوایل سال جاری، دانیل اچ. Geschwind و همکارانش در دانشگاه UCLA استفاده جدید بالقوه ای را برای این دارو کشف کردند. آن ها به دنبال راهی هستند که این امکان را به بدن بدهند تا بتواند سلول های عصبی را در سیستم عصبی مرکزی مشابه بازسازی خود به خودی در سیستم عصبی محیطی (PNS) بازسازی نماید.
محققان با استفاده از تکنیک بیوانفورماتیک، شبکه ژن مورد استفاده توسط PNS را که برای آغاز بازسازی خود به خودی می باشد را شناسایی کردند. سپس آنها الگوهای بیان شده ژن در شبکه را با یک پایگاه داده از مولکولهای بیواکتیو که باعث همان الگوها می شوند مطابقت دادند.
نتایج آمبروکسول را نشان می داد. زمانی که دارو به موش سوری با ضایعات عصب بینایی خورانده شد، باعث رشد برخی نورون ها شد. نویسندگان بر این باورند که این یافته ها “پایه ژنومیک کارکردی برای درک تعمیر عصبی و اثبات قدرت چنین روشی را در مقابله با مشکلات پیچیده در زیست شناسی سیستم عصبی را فراهم می کند”