دی اکسان تترا کتون (C4O6) حاصل یک کنجکاوی شیمیایی می باشد. این ترکیب همچنین به عنوان اکسالیک انیدرید دیمر شده شناخته شده است، که یک نوع اکسید کربن می باشد. اما برخلاف مونوکسید کربن و دی اکسید کربن، جداسازی آن دشوار و غیرممکن است.
پائولو استرازولینی و همکارانش در دانشگاه اودین (ایتالیا) و دانشگاه زاگرب (کرواسی) این ترکیب را در سال 1998 سنتز نمودند. آنها اگزالیل کلرید (یا برمید) را با سوسپانسیون اگزالات نقره در دی اتیل اتر در دمای 15- تا 10- درجه سانتیگراد به مدت 1 ساعت ترکیب کردند ، سپس ، در همان دمای پایین ، نمک نقره تشکیل شده را فیلتر کرده و دی هالید و حلال بی اثر را تبخیر کردند تا جامد سفید رنگ بدست آید. محصول را در CDCl3-Et2O حل کردند و طیف 13C NMR آن را بدست آوردند که یک پیک منفرد (غیر از پیک اتر) را در 144.94ppm نشان داد. آنها نتیجه گرفتند که تنها تفسیر قابل قبول از طیف C4O6 است، که پیک محاسبه شده 154ppm را دارد.
این ترکیب در محلول اتر در 30- درجه سانتی گراد پایدار است. هنگامی که محلول به 0 درجه سانتیگراد گرم می شود، ترکیب به CO و CO2 تجزیه می شود. C4O6 در تماس با متانول استرهای منو و دی اتیل، اگزالیک اسید را می دهد. در صورت استفاده از دیازومتان، محصولات دی اتیل اگزالات و مشتقات مونو و بی (دیازو) تشکیل می شوند.
بیش از دوازده اکسید کربن دیگر، از CO3 تا C12O12 و با درجات مختلفی از پایداری تا به الان گزارش شده است.