برای اولین بار در سال ۱۷۵۳ آلکالوئید استرکنین در گیاهان خانواده Loganiaceae توسط کارل لینه شناسایی شد. این خانواده از گیاهان دارای گونه‌های متعددی است که شامل ۱۹۶ گونه می‌شود. در مناطق گرم آسیا (۵۸ گونه)، در امریکا (۶۴ گونه) و در آفریقا (۷۵ گونه)، از این گیاه وجود دارد. دانه‌ها و پوست بسیاری از این گیاهان حاوی سم قدرتمند و کشنده استرکنین است.
استرکنین، سمی بسیار قوی است که اندازه ۰٫۱۶ میلیگرم آن بر کیلوگرم واحد وزن موش و ۱ تا ۲ میلیگرم آن بر کیلوگرم واحد وزن انسان کشنده سریع است. آلکالوئیدی بی رنگ و کریستالی است که به عنوان آفت‌کش استفاده می‌شود. به خصوص برای کشتن مهره‌داران کوچک مانند پرندگان و جوندگان. استرکنین باعث تشنج عضلانی و در نهایت مرگ از طریق خفگی و یا خستگی محض می‌شود. رایج‌ترین منبع استخراج استریکنین، از دانه درخت اذاراقی است.